-
1 utrudzić (się)
The New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > utrudzić (się)
-
2 utrudzić
utrudzić się erschöpft sein -
3 sfatygować się
-
4 sfatygować\ się
сов. утомиться, устать+utrudzić sie, zmęczyć się, zmordować się
-
5 zmordować się
-
6 zmordować\ się
сов. изнуриться, измотаться+utrudzić się, umordować się
-
7 pomęczyć
pf.1. (= utrudzić) tire, exhaust, fatigue.2. (= torturować) torture.pf.1. (= utrudzić się) tire, become exhausted.2. (= potrudzić się) toil ( nad czymś over sth).The New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > pomęczyć
-
8 utru|dzić
pf — utru|dzać impf książk. Ⅰ vt to fatigue książk.; to exhaust- utrudziła ich długa podróż pociągiem they were exhausted by the long train journeyⅡ utrudzić się — utrudzać się to be exhausted a. tired out- utrudził się noszeniem worków he was exhausted from carrying the sacksThe New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > utru|dzić
-
9 utrudzać
impf ⇒ utrudzić* * *ipf.lit. (= męczyć) fatigue, weary.ipf.lit. become fatigued, become weary.The New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > utrudzać
-
10 zmordować
pf.1. (= utrudzić) tire, fatigue, exhaust, do in; ( konia) override; zmordować kogoś forsownym marszem tire sb with a strenuous march l. hike.2. pot. (= zrobić coś z trudem) toil (through), wade through, plow through.pf.tire, become extremely fatigued, exhaust o.s., be done in.The New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > zmordować
См. также в других словарях:
utrudzić się — {{/stl 13}}{{stl 7}} zmęczyć się : {{/stl 7}}{{stl 10}}Utrudził się całodzienną pracą. {{/stl 10}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
utrudzić — dk VIa, utrudzićdzę, utrudzićdzisz, utrudź, utrudzićdził, utrudzićdzony przestarz. «zmęczyć, znużyć» dziś żywe w imiesłowie biernym. Przystanął utrudzony forsownym marszem. utrudzić się przestarz. «zmęczyć się, spracować się; umordować się»… … Słownik języka polskiego
zmachać się — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. dk VIIIa, zmachać sięam się, zmachać sięa się, zmachać sięają się, pot. {{/stl 8}}{{stl 7}} zmęczyć się pracą fizyczną, utrudzić się : {{/stl 7}}{{stl 10}}Zmachał się przy ładowaniu paczek. {{/stl 10}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
umordować się — {{/stl 13}}{{stl 8}}pot. {{/stl 8}}{{stl 7}} doprowadzić się do stanu zmęczenia, wyczerpania fizycznego bądź psychicznego; utrudzić się, wycieńczyć się : {{/stl 7}}{{stl 10}}Umordował się wielogodzinną korektą tekstów francuskich. Umordowała się… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
zmordować się — {{/stl 13}}{{stl 7}} utrudzić się, zmęczyć się, wyczerpać się czymś : {{/stl 7}}{{stl 10}}Zmordować się ciężką pracą. Zmordował się szybkim biegiem. {{/stl 10}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
wysłużyć się — {{/stl 13}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} spędzić długi czas na służbie; służąc gdzieś, utrudzić się : {{/stl 7}}{{stl 10}}Wysłużyć się u różnych ludzi. {{/stl 10}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}2. {{/stl 12}}{{stl 7}}… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
utyrać się — dk I, utyrać sięam się, utyrać sięasz się, utyrać sięają się, utyrać sięaj się, utyrać sięał się pot. «bardzo się zmęczyć, utrudzić czymś» Utyrać się sprzątaniem, malowaniem … Słownik języka polskiego
umordować — dk IV, umordowaćduję, umordowaćdujesz, umordowaćduj, umordowaćował, umordowaćowany «zmęczyć, utrudzić» Podróż go umordowała. umordować się «zmęczyć się, utrudzić się, wyczerpać się» Umordować się praniem. Umordować się upałem … Słownik języka polskiego
uznoić — dk VIa, uznoję, uznoisz, uznój, uznoił, uznojony zwykle w imiesł. biernym, książk. «bardzo zmęczyć; utrudzić, znużyć, zmordować» Ludzie uznojeni pracą w polu. Konie uznojone długą drogą. uznoić się rzad. «bardzo się zmęczyć; utrudzić się, znużyć… … Słownik języka polskiego
zmachać — dk I, zmachaćam, zmachaćasz, zmachaćają, zmachaćaj, zmachaćał, zmachaćany zwykle w imiesł. biernym, pot. «zmęczyć, utrudzić» Zmachany koń. Ktoś zmachany długim marszem. zmachać się «zmęczyć się, utrudzić się» Zmachać się przy żniwach … Słownik języka polskiego
ustać — I dk, ustanę, ustaniesz, ustanie, ustań, ustał ustawać ndk IX, ustaję, ustajesz, ustaćwaj, ustaćwał 1. «przestać trwać, zakończyć się, urwać się, przeminąć» Ulewa, wiatr, śnieg ustaje. Stukanie do drzwi nie ustawało. Krwawienie ustało.… … Słownik języka polskiego